ترجمه وتفسیر سورۀ السَّجْدَه

امین الدین سعیدی ـ سعید افغانی

اين‌ سوره‌ بدان‌ جهت‌ به «سورۀ سجده» مسمي شد، زيرا الله تعالي در آن اوصاف مؤمنان را وقتي که قرآن عظيم الشأن رامي شنوند، سر سجده به زمين نهاده والله متعال خويش راسپاس گفته و از خود تکبر و نخوت نشان نميدهند. سوره‌ى سجده در مکه نازل شده و مانند ديگر سوره‌هاى مکى اصول باور و عقيده‌ى اسلامى يعنى: «ايمان به خداوند متعال و روز آخرت، کتاب‌هاو پيامبران، حشر (قيام و جمع شدن در روز قيامت) و نشررا مورد بحث و بررسى قرار داده است. سوره با دفع شک و ترديد در مورد قرآن عظيم، همان معجزه‌ى بزرگ پيامبر صلّى اللّه عليه و سلّم که هيچ شبهات و اباطيلى ساحت مقدسش را نمى‌آيند، شروع شده است. اين سوره همچنين با ارائه و بيان آثار اِقتدار و توانايى الله تعالي در آفاق و أنفس به روش خاص به خود قرآن و جلب توجه بشر به نوآورى ‌هاى خداى يگانه و قدرتمند، در مورد دلايل قدرت و يگانگى خدا داد سخن داده است. سورۀ سجده با بحث در باره‌ى روزحساب و نعمت ‌هاى آماده شده از جانب الله متعال براي مؤمنان پرهيزگار در منزلگاه جاويدانى پرنعمت، و عذاب و آزار در منزلگاه دوزخ و آتش براى تبهکاران خاتمه يافته است.