ترجمه وتفسیر سوره تین

امین الدین سعیدی ـ سعید افغانی

سوره‌ى تین به بررسی دو مطلب برجسته می پردازد: اول: اکرام الله متعال نسبت به انسان. دوم: ایمان به حساب و جزاى آخرت. این سوره با قسم به اماکن مقدس و شریفى آغاز شده است که الله متعال آنها را به محل نزول وحى بر پیامبرانش اختصاص داده است. این اماکن عبارتند از «بیت المقدس»، «کوه طور» و «مکه‌ى مکرمه». و قسم خورده است که انسان را در زیباترین شکل و سیما آن خلق گردیده است و اگر نعمت‌هاى پروردگارش را سپاسگزار نباشد جایگاه او پایین‌ترین طبقات دوزخ خواهد بود. - هکذا در سوره تین کافر به خاطر انکار حشر و نشر توبیخ شده است؛ چرا که بعد از آن همه دلیل روشن و قطعى که بر قدرت پروردگار عالمیان در آفرینش انسان در نیکوترین شکل و زیباترین صورت ارائه شده است، باز حشر و نشر را انکار مى‌کند:« لَقَدْ خَلَقْنَا اَلْإِنْسٰانَ فِی أَحْسَنِ تَقْوِیمٍ.» و در خاتمه عدالت الهى را با دادن پاداش به مؤمنین ومجازات وسزا به کافران بیان کرده است: «فَما یُکَذِّبُکَ بَعْدُ بِالدِّینِ *أَ لَیْسَ اَللّهُ بِأَحْکَمِ اَلْحاکِمِینَ آیه متضمن:» آن است که پاداش و معاد امرى است مسلّم و قطعى.