ترجمه وتفسیر سوره مریم

امین الدین سعیدی ـ سعید افغانی

سوره‌ى مریم از جمله سوره های مکى است و محور أساسی آن را توحید و یکتاپرستی‌، و نفی فرزند و شریک با ذات أقدس الهی تشکیل می دهد. سورۀ مریم به مسایل وموضوعات زنده شدن دوباره و رستاخیزی می‌پردازد. این سورۀ مبارکه به بازگویى قصه‌ى بعضى از پیامبران مى‌پردازد ودر در ابتداء با داستان زکریا و فرزندش، «یحیى» که الله متعال در سن پیرى فرزندى از همسرى نازا به او عطا کرده است، مى‌پردازد و نشان مى‌دهد که خداوند متعال بر همه چیز قادر است. دراین سوره همچنین پیرامون قصه‌ى حضرت ابراهیم علیه السلام و پدرش سخن به میان آورده است.سپس به تمجید و توصیف پیامبران خدای، اسحاق، یعقوب، موسى، هارون، اِدریس آدم و نوح پرداخته است. - سورۀ مریم به بعضی از صحنه‌های روز قیامت‌، و بعضی از جدال با منکران زنده شدن و رستاخیز، به میان می آید. آنجا که کافران و تبهکاران در اطراف جهنم دست به زانو نشسته تا در آن انداخته شوند و به صورت سوخت و افروزینه‌ى جهنم درآیند. همچنان در این سوره از زشت شمردن شرک و ادعای فرزند برای خدا، و از هلاک و نابودی مشرکان و تکذیب‌کنندگان در دنیا و آخرت، سخن می‌رود.