ترجمه وتفسیر سورۀ الزمر

امین الدین سعیدی ـ سعید افغانی

در سورۀ مبارکه زمراز پيامبر صلي الله عليه وسلم مي خواهد که دين خود را خالص کرده و اعتنايي به خدايان مشرکان نکند و به آنان اعلام کند که مأمور به توحيد و اخلاص در دين است. برشمردن عبادت ‌هاي خالصانه و اين نکته که انسان معمولاً در مواقع نياز، اضطرار و درماندگی به خداوند متعال روي مي‌ آورد؛ ولي متأسفانه حالتي در زندگي انسان مي آيد ورُخ ميدهد، که همين انسان دچار غفلت مي شود. در اين سورۀ مبارکه با بحث درباره‌ي قرآن عظيم الشأن يعني «معجزه‌ي کبري»، و دائمي و ابدي محمد صلي الله عليه و سلّم، شروع شده و به پيامبر صلّي اللّه عليه و سلّم هدايت فرموده است که دردين الله تعالي اخلاص داشته باشد. والله عز و جلّ را از تشابه با مخلوقات منزه بدارد. و يادآور شبهۀ مشرکان در پرستش و شفيع قرار دادن بُت‌ها شده است. و با دليل قاطع آن را رد کرده است. همچنان در اين سوره، دلايل و براهيني را بر يگانگي الله تعالي، پروردگار جهانيان اقامه کرده است، دلايل مکنون و مضمر در خلق آسمان ‌ها و در تاريکي ارحام را يادآور شده است که عموماً دلايلي قاطع بر قدرت و يگانگي خدا ميباشند. در سورۀ مبارکه بخصوص در آيۀ مشهور اين سوره (آيۀ ۵۳) به بندگان توصيه ميکند هرگز از رحمت خداوند متعال نااميد نشوند. آيات باطراوت و شيرين و خوش‌ بيان، بندگان را به توبه و رجوع به پيشگاه پروردگارمتعال خود فرا ميخواند تا قبل از اينکه ناگهان مرگشان فرا رسد و يا از خود غافل شده و ناگهان به عذاب گرفتار آيند، در پيشگاه پروردگار خود به توبه بپردازند، که اگر در آن موقع توبه کنند و پشيمان شوند، توبه و پشيماني بر ايشان سودي ندارد. هکذا درين سوره با يادآوري نفخۀ مرگ و بعد از آن نفخه‌ي حشر و نشر و پيامد هاي هول ‌انگيز آخرت و شدايد آن، سوره خاتمه مي ‌يابد.