ترجمه وتفسیر سُورَة الأعْلَى

امین الدین سعیدی ـ سعید افغانی

اگر به محتوای کلی اين سوره با دقت نظر بيندازيم بوضاحت تام در خواهيم يافت که اساساً اين سوره از دو بخش اساسی تشکيل يافته است: اول: بخشی که در آن روی سخن با شخص به پيامبرصلي الله عليه وسلم است. و دستورهای در زمينه تسبيح پروردگار و ايفای رسالت به او می دهد. دوم: در اين بخش از مؤمنان خاشِع وفرمانبردار و کافران شقی سخن به ميان آمده و عوامل سعادت و شقاوت اين دو گروه به طور فشرده بيان شده است. و در أخير اين سوره تأکيد می يابد که همه مطالب وحقايقی متذکره تنها در قرآن عظيم الشأن نه بلکه در ساير کتب و صحف پيشين، صحف إبراهيم و موسى، نيز بر آن تأكيد شده است. ـ همچنان از متن کلی اين سورهٔ مبارکه و بخصوص از آيهٔ شش آن «سَنُقْرِئُکَ فَلا تَنْسَى»، طوری معلوم ميگردد که، اين سوره در دوران خيلی ابتدايی مکه، زمانيکه پيامبر صلي الله عليه وسلم به در يافت وحی عادی نگرديده بودند و تشويش داشتند که مبادا برخی ازوحی را فراموش کنند، نازل گرديده است.