حکمت یگانه

سید محمد رضا علوی

«حکمت» از اوصاف إلٰهی است: <إِنَّهُ هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ، ۲۹: ۲۶> حکمت وعزت متلازمان و متضایفان است. حکمت بیاموزیم تا خدا‏ى‏گونه شویم، حکمت وسیله‏ی نجات انسان است. هرجا حکمت باشد عزت و نجات نیز در همان‏جا است. انسان کامل گنجینه‏ى علم خدا و معرفت او و معدن حکمت او است. آموزش حکمت مظهرى از تخلّق به‏اخلاق اللّه است و از خصایص راسخون در علم باشد؛ حکمت بیاموزیم تا به‏خیر کثیر رسیم. همه‏ى خیر و خوبى یکجا در حکمت و فضیلت جمع است؛ بدون حکمت به‏هیچ جا نمى‏رسیم. حکمت بر دو قسم است: «حکمت نظرى» و «حکمت عملى» حکمت نظرى «سیرى در بى‏نهایت باشد.» و حکمت عملى «اقدامات بر پایه‏ى حکمت نظرى در چارچوب وجدان اخلاقى و مصلحت دینى.» هرنوع دعوت به‏مصلحت دینى بدون نظرداشت "حکمت" بى‏حاصل است. گفتمان حاضر شمه‏ى از حکمت نظرى است، ‏آن‏را مى‏توان یک حلقه از زنجیره‏ى پر شمار پرسش‏ها و پاسخ‌هاى دانست که به‏بلنداى عمر بشریت امتداد داشته و خواهد داشت. این مختصر بر آن است تا سیر تاریخی و عمق فکرى بشر در شناخت از خود و جهان پیرامون را به‏آزمون گذارد. سعى برآن است تا مباحثات مرتبط با واقعیات محسوس مطرح گردد و نقش مصلحت‏اندیشى دینى نیز در آن گنجانیده شود، تا بتواند در امر «اندیشه‏ورزی» و ارائه‏ى پاسخ نسبت به‏پرسمان دایمى وابسته به‏ذات بشر مساعدت کند. بخش‌هاى کتاب به‏گونه‏ى تنظیم شده است که هر بخش یک مینیاتور از حقیقت واحد را تداعى کند. خواننده با مطالعه‏ى هربخش در فضاى جدیدى قرار مى‏گیرد و هربار حقیقت مزعوم را در جلوه‏ى دیگر مشاهده خواهد نمود؛ آن‌گاه به‌درستی به‌این نتیجه خواهد رسید که: همه کس طالب یار است چه هوشیار چه مست همه جا خانه‌ی عشق است چه مسجد چه کنشت