هغه وخت رایاد شو خو اوس هغه شور او هاها نشته!
یو وخت مو داسې شورماشور او هاها جوړه وه چې نن یې ارمان راشي پلار به را ګټله موږ به خوړه خو نن د زده کړو او دندو له امله، ورورنه له ما، زه له ورورنو او پلار له زموږ ټولو، داسې سره لرې لرې شوو چې اوس یې راته زغمل سخت دي په یاد مو وي چې کورنۍ تر هر څه ارزښتمنه ده زه بیا شکر تر ټولو شتمن یم پلار مې ژوندی، دوه میندې، شپږخویندي او شپږ ورونه لرم هېر مې نه دي ډېر سره لرې نه یو خو دا چې خوږ او په مینه ژوند مو کړی دی اوس ژوند د په خوا شان فرصت نه راکوي چې پلار او مور سره ډيره ناسته ولاړه وکړم، کېسې ورته وکړم، ددوی د خوښې په موضوع خبرې ورسره وکړم او داسې احساس ورکړم چې زیات راته ګران دي.
زه د مور، پلار، ورونو او خویندو ترڅنګ ځان زیات قوي او ډاډمن احساسوم خو دا چې نن هغسې چې زه غواړم ددوی خدمت وکړم نشم کولی د همدې امله ځان راته ګنهګار ښکاره شي. دا د ژوند تعریف دی چې تل به ټول سره یوځای نه یې، بیلتون به منو، سختې به منو، کار به کړو، هلې ځلې به کړو، دا کېسه ځکه او لیکل مې ځکه وکړل چې یوه خارجي لیکوال لېوېنګ سټون چې لېکنه یې حمیدالله حمیدي ژباړلې لیکلي، یوه ورځ پلار ستړی او ستومانه له دندې کور ته راغی، زوی یې ور منډې کړل او پلار ته یې وویل چې دوه ډالره راکړه. پلار یې په غوسه هغه له ځانه لرې کړ.
له یو څه دمې وروسته یې له ځان سره وویل، ولې مې زوی دوه ډالر راڅخه وغوښتل، هغه خو له دې وړاندې داسې کومه غوښتنه نه وه کړې. بیا یې وویل، کېدای شي د لوبو نوي توکي به اخلي… په همدې شپه کې یې د زوی کوټې ته ورغی، له زوی څخه د هغه پر وړاندې له خپل چلن څخه بښنه وغوښته، دوه ډالر یې ورکړل، په تندي یې ښکل کړ او شپه پخیر یې ورته وویل، خو مخکې له دې چې د زوی له کوټې یې را ووځي، زوی یې د خپل پلار لاسونه کلک ونیول او بیا یې له خپل پلاره وپوښتل، پلاره! تاته په دنده کې په هر ساعت کې څومره پیسې درکوي؟ پلار یې یو څه ټکنی شو، په شونډو کې سره وپسېد، وویل، لس ډالره. ولې دې دا پوښتنه وکړه؟ زوی یې پخوا اته ډالر درلودل او دوه ډالره یې دا ور باندې ور زیات کړل، پلار ته یې وویل، ډېر وخت کېږي چې پیسې سپما کوم، دا لس ډالر واخله او سبا یو ساعت وختي کور ته راشه، چې د شپې ډوډۍ له موږ سره په ګډه وخورې.
له ژونده خوند واخلئ، مینه وکړئ، د خپلو کورنیو سره پاتې شئ خپل رب ته لاسونه لپه کوم چې ربه زما کورنۍ، او ټول ملت سره خوښ او یوځای ولره او ددی فرصت او توفق راکړه چې د خپل ملت او خپلو خدمت وکړای شم